Και η σκηνή σκοτεινιάζει τα φώτα σβήνουν το θέατρο αδειάζει η αυλαία πέφτει και στέκω μόνος θεατής σ' ένα τοπίο που δεν μου ταιριάζει! Μου λες αντίο και η σιωπή με τρομάζει λέω να φύγω μα το μυαλού η διαδρομή πουθενά δεν με βγάζει! Αγάπη αδιέξοδο στο πουθενά με βγάζει Ψάχνει να βρει την έξοδο μα όσο πάει ξεθωριάζει Ν’ αγαπάς είναι ανέξοδο μα η σκέψη τ’ αλλάζει! Αγάπη αδιέξοδο που και εσένα τρομάζει! Με το βλέμμα στο άπειρο Περπατώ και βραδιάζει Ένα αίσθημα απρόσωπο Κι’ ο αέρας στενάζει Ένα ακόμη ναυάγιο Στην καρδιά μου που αράζει Αγάπη αδιέξοδο στο πουθενά με βγάζει Ψάχνει να βρει την έξοδο μα όσο πάει ξεθωριάζει Ν’ αγαπάς είναι ανέξοδο μα η σκέψη τ’ αλλάζει! Αγάπη αδιέξοδο που και εσένα τρομάζει!
0 comments